مقدمه:
واژه خشونت ، باعث ایجاد احساسی ناخوشایند در افرادي می شود که طی دوران کودکی، مورد تمسخر و بی توجهی همبازي ها یا همکلاسی هاي خود قرار گرفته اند . تمسخري ساده، ممکن است منجر بهواکنش شدیدي شود که دامنۀ آن از اهانتی لفظی تا خشونت فیزیکی، متغیر است.بررسی پدیده خشونت، اهمیت غیر قابل انکاري براي والدینی دارد که یک یا چند فرزند آن هاخشونت گرا و یا قربانی خشونت هستند . گروه سنی این کودکان ممکن است 2 تا 3 ساله، نوجوان و یابین این سنین باشد.
کودکان خشونت گرا، سعی می کنند از طریق خشونت فیزیکی یا لفظی، بر کودکان دیگر مسلط شوند .آن ها ممکن است عصبانی، نگران، ،آزرده و ناامید از خود باشند، اما قادر به برخورد با این احساسات نبوده و یا رفتارهاي خشونت آمیز را از الگوهاي شخصیتی خاصی آموخته باشند . آن ها براي خروج ازوضعیت نامطلوب روحی خود، از خشونت لفظی یا فیزیکی استفاده کرده و دیگران را آزار می دهند .
متأسفانه، کودکان خشن تیز هوشی شگفت آوري در انتخاب قربانیان خود دارند . آنها معمولاً قربانیانخود را از میان افراد منزوي، بی نام و نشان و آسیب پذیر انتخاب می کنند.خشونت می تواند مو جب بروز حوادث فاجعه آمیزي در میان کودکان شود .
در یکی از موارد تأسف بار،لغت » یک پسر کلاس هفتمی، چون دائماً مورد تمسخر قرار می گرفت، خودکشی کرد . دیگران او راخطاب می کردند . او قبل از کشتن خود، کسی را که بیش از دیگران او را « چاقالو » و « نامه متحرك
مورد غفلت و « عادت زود گذر کودکان » مسخره می کرد، به قتل رساند . خشونت، اغلب به عنوان نوعیبی توجهی قرار می گیرد . معمولاً به کودکانی که مورد تمسخر قرار می گیرند، توصیه می شود که ولی موضوع به این سادگی ها نیست .
خشونت می تواند نقش مخربی در زندگی « نادیده بگیرش »کودکان مدر سه اي داشته باشد . ترس، اضطراب و انزواي اجتماعی قربانیان خشونت، باعث آسیب دیدن بهره وري آن ها در مدسه و ایجاد نابهنجاري هاي روانی ناشناخته در آنان خواهد شد.
ماهیت پرخاشگري
همه کودکان و بزرگتر ها سطوحی از رفتار پرخاشگرانه را نشان می دهند . این رفتار معمولا در سنین اولیه زندگی آشکار می شود . اگرچه نمی توانیم بگوییم که کودکان خردسال احساس خشم را به همانصورت کودکان بزرگتر و بزرگسالان تجربه می کنند، اما پژوهش ها نشان داده اند که برخی از حالتهاي چهده اي که معمولاً با خشم همراه هستند در کودکان چهار ماهه نیز دید ه می شوند .
اگر چه ممکن است کودکان خردسال تر هنگامی که رویداد ناخوشایندي برایشان اتّفاق می افتد (براي مثال،هنگامی که شیشه شیر را از دهان یک نوزاد می گیرید ) ناخرسندي نشان می دهند، اما حالت هاي آنها توسط مشاهده گران با اطمینان به عنوان خشم طبقه بندي نمی شود .
زمانی که نوزادان هفت ماهه می شوند، کودکان بزرگتر براي برقراري ارتباط با آن ها از خشم استفاده می کنند . این کودکان به چهره مادرشان نگاه می کنند، حتّی اگر مادر علت خشونت آن ها نباشد .
بنابراین، به نظر می رسد که کودکان تلاش می کنند از حالت هاي چهره اي براي انتقال احساسشان به دیگران استفاده کنند.هنگامی که کودکان یک ساله می شوند، اکثریت آن ها قادر به انجام برخی از اعمال تلافی جویانه هستند.
زمانی که دو ساله می شوند، بسیاري از آن ها قشقرق به پا می کنند به طوري که در گیري براي خود مختاري به موضوع اصلی زندگی شان تبدیل می شود . در این سن، کودکان همچنین بهاموال شخصی خود علاقه مند شده و تلاش می کنند آن ها را از دسترس همسالانی که به آن هاعلاقه نشان می دهند دور نگه دارند .
در این سن، (در خلال تعامل با همسالان ) درگیري نسبتاً رایجاست و می تواند به وسیله عوامل متفاوتی ما نند علاقه دو کودك به بازي با یک اسباب بازي ایجاد گردد.
